درک بهتری از خستگی مرغ ها در قفس و کمبود کلسیم در گله طیور شما
مقالات 
خستگی قفس وضعیتی است که عمدتاً در مرغ ها مشاهده می شود و
با رشد غیرطبیعی استخوان ناشی از کمبود کلسیم یا فسفر در رژیم غذایی آنها مشخص می
شود. در پرندگان در حال رشد، کمبود این مواد مغذی منجر به کلسیفیکاسیون غیر طبیعی
اسکلتی میشود که منجر به راشیتیسم میشود. در مرغ های تخمگذار، کمبود کلسیم منجر
به کاهش کیفیت پوسته و پوکی استخوان، به ویژه در سیستم های قفسی با تراکم بالا میشود.
این وضعیت در سیستم های غیر قفسی نادر است. تحلیل رفتن ساختار استخوان، که با تحرک
بیش از حد کلسیم برای جبران کمبودهای غذایی تشدید می شود، استخوان ها را ضعیف کند
و آنها را در تحمل وزن مرغ ناتوان می کند. پیشگیری شامل اطمینان از دریافت کلسیم
کافی در جیره غذایی مرغ ها، رسیدگی به مسائل مربوط به ترکیب خوراک، جذب کلسیم و
رقابت برای دریافت کلسیم است.
علائم و نشانه ها :
خستگی قفس وضعیتی است که در درجه اول در مرغ های جوان، به ویژه
در سیستم های نگهداری در قفس در طول دوره اوج تخم گذاری مشاهده می شود. پرندگان
مبتلا به این سندرم علائم بالینی متغیری از جمله ضعف پا، شکستگی مهره ها، فلج خلفی
و گاهی اوقات مرگ ناگهانی از خود نشان می دهند. بدشکلی جناغ و خم شدن دنده ها در
محل اتصال دنده به غضروف و همچنین، شکستگی در استخوان های بلند و مهره ها، که به
عنوان استخوان های نازک و شکننده شناخته می شوند، شایع است. پرندگان مبتلا اغلب در
حالی که در قفس به پهلو دراز کشیده اند و سالم به نظر می رسند مشاهده می شوند، اما
آن ها فلج هستند. آن ها ممکن است در شرایطی که به دلیل ناتوانی در رسیدن به غذا یا
آب در اثر گرسنگی یا کم آبی بدن، می‌میرند؛ یک تخم نیمه پوسته شده در اوویداکت خود
داشته باشند. اگر پرندگان مبتلا به زمین منتقل شوند، گاهی اوقات بهبود می یابند،
اما به طور کلی، این سندرم منجر به عدم تحمل استخوان های شکننده و پوسته های نازک
تخم می شود.
آماده سازی گله :
رعایت مراحل توسعه در طول دوره پرورش بسیار مهم است و مراحل
تغذیه در پرورش باید با مراحل توسعه مطابقت داشته باشد.
توجه: دستیابی به وزن مناسب در سن پنج هفتگی ضروری است.
ابتدا با آموزش غذا خوردن، ظرفیت مصرف خوراک پرندگان را توسعه دهید. سنگدان و چینه
دان با مصرف فیبر نامحلول با ساختار درشت، رشد می کنند. روش تغذیه خالی نیز باید
حداقل از رژیم غذایی توسعه دهنده به بعد (10-12 هفتگی) اعمال شود.
اعمال یک رژیم غذایی در طول دوره قبل از تخم گذاری، نیاز به
افزایش کلسیم برای تشکیل مدولای استخوان را برطرف میکند. حداقل 10 روز قبل از
انتظار اولین تخم مرغ، رژیم غذایی ویژه قبل از تخم گذاری را شروع کنید. این رژیم
را تا حداکثر 2-5% تخم گذاری ادامه دهید.
در نهایت، زمان تحریک نوری خود را بر اساس وزن دقیق بدن
پرندگان، نه تنها بر اساس سن، قرار دهید.
حمایت از شروع تخم گذاری:
در زمان شروع تخم گذاری، تولیدکنندگان باید در ابتدا افزایش
سریع در سطح خوراک مصرفی روزانه را هدف قرار دهند. در بررسی مشخصات خوراک، به
مفهوم میزان مواد مغذی دریافتی (گرم مواد مغذی مصرف شده به صورت روزانه) نیز توجه
ویژه داشته باشید.
تقریباً مانند مرحله آماده سازی گله، از روش تغذیه خالی باید
در شروع تخم گذاری استفاده شود تا از کمبود مواد مغذی در شروع حیاتی مرحله تخم گذاری
جلوگیری شود.
مدیریت در طول دوره تخم گذاری:
نیاز به کلسیم در زمان تخم گذاری در بالاترین حد خود است. این
افزایش نیاز از دوره قبل از تخم گذاری (2.2٪) وجود دارد. شروع تخم گذاری نیاز به سطح کلسیم
متوسط (3.8٪) و افزایش کلسیم دریافتی روزانه هنگام افزایش سن پرندگان
(حدود 4.1٪) دارد.
مطمئن شوید که پودر و ذرات درشت را تهیه کنید، نه ذرات
متوسط. دوره قبل و دوره شروع تخم گذاری باید 50% درشت و 50% پودر کلسیم داشته
باشد. اواسط و انتهای دوره تخم گذاری باید 70 درصد کلسیم درشت و 30 درصد کلسیم
پودری داشته باشد.
سلامت کبد عامل دیگری است که می تواند بر جذب کلسیم تأثیر
بگذارد. اگر پرنده ای کبد چرب داشته باشد، به دلیل فعال سازی کمتر ویتامین D3 توسط کبد، جذب کلسیم
کمتری خواهد داشت و در نتیجه کیفیت پوسته تخم مرغ پایین تر و خطر استخوان های ضعیف
بیشتر می شود. برای تخم گذاران در دوره تولید، همیشه از کولین اضافی برای حمایت از
سلامت کبد استفاده کنید.
در نهایت، مدیریت وزن بدن به دلایلی از جمله نظارت بر مسائل
بهداشتی مانند خستگی لایه قفس، کلیدی است. وزن بدن باید در طول دوره پرورش و همچنین
در هنگام خواب کنترل شود.
هنگامی که وزن بدن بالاتر از حد استاندارد باشد، خطر ابتلا
به اضافه وزن و کبد چرب وجود دارد.
زمانی که وزن بدن کمتر از حد استاندارد باشد، خطر کمبود
مواد مغذی (کلسیم)، ضعف پرندگان و مشکلات پرولاپس (بیرون زدگی احشا) وجود دارد.
بهبود:
بهبودی از خستگی قفس با تأثیر منفی آن بر عملکرد کوتاه مدت
و بلند مدت تولید، دشوار است.
با تنظیم ترکیب خوراک به روش های زیر به گله کمک کنید تا
بهبود یابند:
·
افزایش سطح کلسیم در خوراک (حداقل 4 درصد).
·
ذرات درشت کلسیم (70٪ درشت و 30٪ پودر) را فراهم کنید.
·
سطح ویتامین D3 را
افزایش دهید. در صورت وجود، از "25-هیدروکسی-ویتامین D3" استفاده کنید.
·
سطح فسفر در عصاره را افزایش دهید. از یک فرم بسیار در دسترس مانند مونو کلسیم
فسفات (MCP) استفاده کنید. چندین روش مختلف برای افزایش ویتامین D3، کلسیم و فسفر
علاوه بر تنظیم ترکیب خوراک وجود دارد. برخی از روش های موثر عبارتند از: افزودنی
های آب آشامیدنی و جداسازی پرندگان ضعیف و تزریق. در صورت امکان می توانید مرغ ها
را از قفس خارج کرده و در یک سیستم نگهداری روی زمین قرار دهید.
خلاصه :
پرورش دهندگان می توانند از خستگی قفس به روش های زیر جلوگیری
کنند:
آماده سازی گله:
·
رژیم غذایی باید مطابق با مراحل رشد پرندگان باشد.
·
به پرندگان آموزش دهید تا غذا بخورند تا مواد مغذی مورد نیاز برای ساخت
استخوان های قوی را دریافت کنند.
·
یک رژیم غذایی مناسب قبل از تخم گذاری در دوره مورد نظر ارائه دهید.
حمایت از شروع تخم گذاری:
·
روی افزایش سریع مصرف خوراک تمرکز کنید.
·
فقط به مشخصات خوراک توجه نکنید و مفهوم میزان دریافت مواد مغذی را نیز مورد
نظر قرار دهید.
·
تکنیک تغذیه خالی را اعمال کنید.
مدیریت در طول دوره تخم گذاری :
·
با تهیه ذرات درشت، از تامین پایدار کلسیم اطمینان حاصل کنید.
·
با نظارت بر وزن بدن و افزودن کولین به رژیم غذایی پرندگان، سلامت کبد را مدیریت
کنید.
دکتر مهدی باشی زاده
مرغ گوشتی
مرغ گوشتی
مرغ گوشتی
مرغ تخم گذار
مرغ تخم گذار
رمد شل
پاناسه آ
